o kadar güzeldi ki. dolmuşun ön koltuğundaydım. gökyüzü bütün ihtişamıyla sereserpe yatıyordu önümde. önce haliç sonra evlerin ışıkları... sonra koyu bir turuncu ve giri bir lacivertin arasına serpiştirilmiş küçük umutlar gibi bulutlarıyla, insana varlığını derinlerde hissettiren gökyüzü... kulağımda I fly diye başlayan o muhteşem şarkı tam o anda peydah oldu ve ben, tüm sorunları, karmaşayı, günlerdir omuzlarıma binen ve beni ezen ağırlığı bir kenara attım. o anda beni geri çeken, yere bağlayan, geren ve üzen herşeyden kurtulduğumu ve özgür olduğumu hissettim. her şey insanın kendi elinde.