ağlamak rahatlattığı ölçüde güzel bir eylem. ama amaçsız kontrol edilemeyen bir şeye dönüştüğü noktada can sıkıcı oluyor. sadece yemeğin üstüne konan ve üf keşke hiç olmasa dediğiniz lokanta süsü maydonozlar gibi. görüntüsü iç sıkıyor. kimi zaman kibarlıktan alıp atamıyorsunuz da. anlatamadım ben. ama sonuç olarak bu iç sıkıntılarımın kaçınılmazı haline gelen ağlama hallerim midemi bulandırmaya başladı.