Çarşamba, Ağustos 11, 2004

bi de ben seninle böle kafamızdaki her türlü şüpheyi konuşabilmeyi, sonra onları özenle çözmeyi, birbirimizin kafasında karman çorman olmuş düşünce yumaklarını itinayla açabilmeyi, ağlama randevuları vermeni, ihtiyacım olduğunda orda olduğunu bilmeyi, gecenin bi yarısı filmini yarıda bırakıp beni şımartmak için japonca haykırmanı, beni anlamnı, seni anlamayı, "bilmiyorum" ların alt metinlerini okumayı, "bir şey olmadı"ların "oldu ama söylemeye çekiniyorum" demek olduğunu bilmeyi ve daha bi sürü şeyi, kızdığımı sanmanı, kızmadığımı anlamanı böle hepsini birden çok seviyorum.
seni seviyorum.

Hiç yorum yok: