Cuma, Ocak 23, 2004
sabah uzun çabalar, ve çeşitli badireler atlarak işe gitmeyi başardım. sevdiceğimle konuşup, bu havada hala dışarlarda ne yabıosun seeeen fırçasını yiyip ardından mutlu mesut konuşunca biras kendime geldim elbette. sonraki kahve-makarna-türk filmi-evde tekbaşına-dondurma maratonu, dondurma almaya giderken bengiyle girdiğim gülme krizi, dönüşte benim -allahtan ki yumuşak karlara- pof diye düşüşüm, saçmalamak, kar sapıtkanlığı ve benzeri ruh halleriyle dolu eğlenceli bi gündü. benginin yatağa dönüştürülmüş ikili koltuğunda yayarak ve hemen hemen her şeye gülerek huzur ve neşe dolduk. ayrıca yani süfer işte bu kadar. süfer.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder