Çarşamba, Mart 17, 2004

sıkılmanın üst bir seviyesindeyim. içimde derin bir sıkıntı var ve çıkışını ya da sebebini göremiyorum durduğum yerden. kendimi zaman zaman her şeyden izole edilmiş ve bir çemberin içine hapsedilmiş hissediyorum. hiç kimseyle aynı dili konuşamıyormuşum gibi. kime derdimi anlatsam başka şey anlayacak gibi. şok öncesi çarşaflarla sarılıp bağlanmış gibi. olsa da bitse bu şok. çarşaflardan kurtulup rahat rahat nefes alabilsem.

Hiç yorum yok: