15 yaşında herkes hayatı anlar. herkes bilir insanların ne kadar yalancı, güvenilmez, ne kadar haşin olduğunu. 15 yaşında bilinmezin aralık kapılardan bize dokunmasından korkar, sırtımızı dönemeyiz kapılara. her şeyi biliriz, kendimizi tanırız. güçlü olduğumuza inanır, hayatı bildiğimize olan inancımızın verdiği güçle dimdik dururuz her şeyin karşısında.
ve sonra gerçekler çıkar karşımıza bir bir. bizim çocuksu güvenimize aldırmadan bildiğimiz her şeyi teker teker ezer geçerler. bildiğimize, çözdüğümüze inandığımız herşeyi, parçalar, çiğner ve tükürürler. insan ırkınının hazin sonunu öğreniriz.
15 yaşında küçük hayatımızın her yönünü anlarız, 25 yaşında ise hayatın asla göründüğü kadar basit olmadığını.