filmlerde herşeyin çözüme kavuştuğu anları seviyorum. özellikle polisiye filmler şarlok holmzlar falan. böle başından beri biriktirilen ipuçları açıklanır ve sonuç söylenir. agatha kristi romanlarında da aynısı. miss marble mıydı ne onla hercules poirot'nun herkesi etrafına alıp katilin kim olduğunu, olayın nasıl gerçekletiğini anlattığı ana bayılırım. heyecanlı romanlarda çatlarım meraktan. ama hiiç o ipuçları kısmını atlayıp sonunu okumam. kitabı dehşetle okurum bitiririm rahatlarım. kitabın sonunu bilmemeye dayanamam. uyku tutmaz. bi keresinde 800 sayfa bi kitaba başlamıştım gece 12 gibi. dayanamayıp sabah 8 kadar okuyup bitirip öyle uyumuştum.