herkesin aile ihtiyacı var. kalabalık ailelere olan bağlılığımız genlerimize işlemiş. ama bunun artık mümkün olmadığının da bilincindeyiz. aileler artık çok daha ufak, kalabalık olanlarsa oraya buraya dağılmış. şanslıysak 2 kardeşiz. şanslıysak yakınlarda bir yerlerde oturan sık görüşebildiğimiz akrabalarımız var.
şansızsak tam tersi elbette. üstelik görüşemedikçe akrabalık da zayıflıyor. ortak dil yok oluyor. kan bağından başka ortak noktası olmayan, birbirine anlatacak bir şeyi olmayan, olaylar karşısındaki tavırlara anlama veremeyen bir takım insanlar sürüsü haline geliyoruz.

ama bu şansızlığımıza rağmen şanslıysak, bir aile yaratmamıza imkan sağlayacak fırsatlar çıkıyor karşımıza. farklı kan bağları kuruyoruz aramızda. çocuklarımızın teyze amca diyebileceği insanlar katıyoruz hayatımıza.
çekirdek ailesi dışında akrabaları açısından şansı pek de çok olmayan bir insan olarak kendimi bu açıdan şanslı hissediyorum ben. kardeş-abla-teyze-amca gibi gördüğüm kan bağından daha kırmızı bağlarım olan insanlar var hayatımda. hastasıyım sanal ailemin.