içim sıkılıyo evdeki kalabalıktan. özellikle de yazı sabahtan akşama kadar evde tek başıma geçirdikten sonra. yani o zamanlar evde insan istiyodum ama ailemi istiyordum. annemi, babamı, abimi istiyordum. açılan kapıları hayatta kapatmayan, sürekli bağırarak konuşan, hiç bir şeye yardım etmedikleri gibi ortalığı daha da dağıtıp çöplerini toplamaya gerek görmeyen, insanın sessizlik hakkına saygı göstermeyen bir takım insanlar değil.