Salı, Ağustos 02, 2005

Pazartesi, Ağustos 01, 2005

bazen yaptığınız herşey çok anlamsız gelir. boşa kürke çekmiş gibi hissedersiniz senelerce, kendinizi kandırmış, olmayanı var sanmışsınız gibi gelir. omuzlarınız düşer, elleriniz soğur, korkak bir çekirge gelir midenize oturur.
sonra bir şey olur, bir ses gelir uzaktan bir yerden.
amacınıza ulaşamamış olsanız da, bir şekilde birilerinin işine yaradığınızı görürsünüz.

o zaman yeterli ya da yetersiz olmuş olmanızın önemi kalmaz. bir gün bir yerlerde birilerinin rahatlamasına yardımcı olduğunuzu bilmek tarifsiz bir huzur verir.

teşekkürler esra.
önceden 200 derecede ısıtılmış bir fırında orta ateşte ağır ağır pişmekte olan bir pasta hamuruyum ben.