dütdüt

dün gece ikinci kez addicted to love ı seyrettim. çok eğlendim başta. zaten çok severim o filmi ben. süper bence hastalıklı bir romantik komedi. neyse. film bitti. ben pınarın salonunda karşıdaki gökdelenin havalandırma sesi ve yakınlardaki bir bebeğin ağlama sesi arasında uyumaya çalışıp uyuyamazken volkanı aşırı derece özledim. sonra hiç uyuyamadım çok sıcaktı. ve gürültü de vardı elbette. aslının odasına gittim ama orada da caddenin sesleri uyutmadı beni. şimdi nedense böyle bir huzursuz, mızmız ve bızbızım. sevgilimi de çok özledim ayrıca.

üf neden böyle içim sıkılıyor ki benim?

tü tü tü maşallah nazar değmez inşallaah

eşyalarımız geldi, yerleştik, çok güzel oluyor evimiz, üstelik huzura ermenin ve de huzuru muhafaza etmenin yolunu da bulduk sabah sabah.

çok güsel herşey ey okur. mutluyuz. nazar değmesin bize!

tuhaf şey

ne çok şey oldu son 2 ayda. tezim yolunda, evimiz var artık bizim, mobilyalarımız var cumartesi günü eve gelecekler, kırmızı kanepemiz, sallanan sandalyemiz var. asistan oldum ben boğaziçine 36 gün kaldı düğüne.

deniz ve johanna evlendi ben nikah şahidi oldum. abimin askerdeki 5,5 ayı bitti.

kötü şeyler oldu ufak tefek hepsi biribirinden önemsiz ve hepsi geçti.

iki sevdiğim birbirini sevdi, risk oynama yandaşım geldi.

sabah uyandığında insan, saatin kaç olduğu, ne kadar az uyuduğu ya da ne kadar çok içmiş olduğu önemsiz hale gelebiliyor. ve bir sabah maymunu olan bendeniz bile uyuyan sevgili görüntüsüyle kendinden geçebiliyor ve hatta sonra bir ömrün böyle geçeceğini hatırlayıp sevinçle zıplayabiliyor yatakta.

evlenmek çok acayip bi şey be okur. durup durup insanı ters köşeye yatırıyor.

mutluyum özümde.