Dün bundan 3 sene önce blog yazmaya başladığım zamanlardaki postlarımı okudum. hazirandan ekim sonuna kadar. o dönemimi çok net hatırlıorum aslında ama kendi ağzımdan okumak bi tuhaf yaptı.
çok ürkmüş, yaralanmış, tek hedefi stabil kalmak olan, sınırları seçici geçirgen, kendini yormaktan acıtmaktan bir nebze de olsa zevk alan, mutlu olmaktan kaçan...
sonra yavaş yavaş bırakmışım bazı şeyleri ama kafamda patlamışlar sırayla hepsi. yine de dönmemişim ama.
şimdi bakıyorum neler değişti diye. daha cesurum. koyvermiyorum kendimi. eski deli cesaretim yok tabi bi daha da olmıycak muhtemelen ama daha iyi durumda olduğumu söyleyebilirim sanırım.
eskiden insanları çemberlerden dışarı kovmak için tetikte beklerdim bi de. artık beklemiyorum. ama eskiden en iç çemberdeki insanların hatalarını görmezden gelirdim, artık çemberden atmakta tereddüt etmiyorum.
şimdi sabah sabah ne gerek var aslında bunlara ama. yazmış bulundum işte.