eskiden herkesin bir şansa daha sahip olması gerektiğini düşünürdüm. yani herkes hata yapabilr diye. ama şimdi öyle değil. yani hala öyle düşünüyorum ama uygulamada öyle değil. biri bana bir kere hata yaptığı zaman herhangi bir yer ve zamanda bir ikinci şans veremiyorum. büyük bir hata olması da gerekli değil. yanlış yer ve zamanda yanlış bir şey söylemiş bile olsa durum değişmiyor. belli sınırların içine aldığım insanların sınırsız hakları var. ama bu sınırı geçirmeye karar verdiğim bi insan henüz sınırın dışındayken böyle bir şey yaptıysa alt üst oluyor her şey. sınırı geçirmeye karar verecek kadar değer verdiğim için hatayı görmezden gelmek istiyorum. sınırı geçecek kadar güvenimi kazanmamış olduğu için affedemiyorum. daha doğrusu affetmeye korkuyorum. sonrası? yok. bu ne yaman çelişki anne diye dolanıyorum ortalıkta.