yasemin ablamın, emine ablamın ablasının evi eskiden foçadaydı. orda kalırdık emine ablamla. gündüz evde oturur denize girer yayardık akşam eniştemle yasemin abla gelince balkonda sofra kurardık. eniştem hep kırmızı şarap alırdı . tam bizim yemek saatinde foçayı çevreleyen tepelerde güneş batardı. muhteşem bi kırmızı turuncu renge boyanırdı tepeler. kırmızı şarap içer sohbet ederdik hava kararana kadar. sonra foçaya giderdik askeriyenin servisiyle. yürürdük. sonra eve dönerdik ve uyurduk. foça hep rüzgarlı olurdu. önce zevk veren foça sanmıştım. ama sonra yasemin ablamlar menemen e taşınınca ve ben hala o sofradan aynı zevki almaya devam edince, güsellpğin insanlardan kaynaklandığından emin oldum.