Çarşamba, Eylül 18, 2002

gene gittiler hastaneye. ben gene evde kaldım. gene telefon bekliorum. kötü haber bekliyorum. haber hiç bir zaman tam olarak iyi olumuor böyle zamanlarda. hep bi parçan geride kalıyor. o bekleyiş içinde hep bi şeylerin eskimesine ve yitmesine sebep oluyor. bi daha hiç aynı olamıyosun. biliyosun ki, her an herkes gidebilir, her an herşey kötüye gidebilir. ve sen hiç bi şey yapamassın. sadece beklersin. evde oturup birinin sana haber vermesini beklersin. durursun. ve beklersin. oyalamaya çalışırsın kendini ama boşunadır. kulağın hep telefondadır.ve o çalmaz. çalmasın istersin bi yanınla. kimse sana kötü bişi sölemesin istersin. ne kadar uzun sürerse oysa çalması, haber o kadar kötü olur, onu da bilirsin içinde ama kabul edemessin. inatla beklersin, gelecek hakkında herhangi bişi düşünmeye korkarak. korkarsın. korkuyorum.

0 Comments:

Yorum Gönder

<< Home

Powered by Blogger