huysuz bir hüzün değil bu gülüşündeki. arsız sadece. ne zaman gelip yerleşti yüzüne hiç bilemedin. hiç anlamadın ne zaman ona dönüştün sen, ne zaman kapladı bedenini o arsız hüznün hükümdarlığı olan gülüşün. ne zaman yürüyen, konuşan, uyuyan, aşık olan, acı çeken, umut eden bir hüzünlü bir bakışa dönüştün hiç farketmedin. bir gün sen uyurken gelip yerleşti gülüşüne, arsız bir bakışa dönüştürdü seni ve sen onu kabullendin. o seni sahiplendi ve sen ona sığındın. sen onu sahiplendin ve o sana sığındı. şimdi arsız bakışınla gülümsüyorsun hüznüne.