zaman geçmiyor. saat ilerlemiyor ve ben darallardan daral beğenerek oturduğum yerde paranoyadan paranoyaya koşuyorum. varoluşuma dair sorularım var ve ben cevaplarını bulabilecek güçte hissetmiyorum. iyiymişim gibi aslında. ama sanki biraz düşününce değilmişim sanki aslında. bir iki gün öncesine kadar içimde patlayan o derin enerjinin ve olumlu hayata bakışının yerini bir anda başka bir şey aldı sanki ve ben ne olduğunu bilemediğim için o şeyin sıkıyor beni. böle bişe işte.