Salı, Haziran 18, 2002

gereksiz bir tripti. yani gerekliydi ama fazla ağırdı. beni görünce öyle güzel gülümsedi ki. sonra yüzünde dondu gülümseyişi. 1 dakika kaldım yanında sadece ama yıktım o gülümseyişi biliorum. yıktım. öyle bakakaldı arkamdan. elinde bana verdiğinde sevindiği ceketiyle. bi eli öne doğru uzanmış, dudaklarında donmuş gülümsemesi, bakışlarında o bi anda koşarak gelen acı şaşkınlık. bu resmin yaratıcısı benim. evet. ama mutlu değilim. o bakışı hatırladıkça acıyor içim.

Hiç yorum yok: