son bi haftada önce intihar sonra yeme bozuklukları sonada çocuklara cinsel taciz konulu ödevlerle uğraştım. acaba yanlış meslektemiyim diye düşünmeye başladım. yani hayatım boyunca insanların hasta ve kötü yanlarına bakmayı seçmek ne kadar doğru? özellikle de iyi güzel şeyler dururken. yani bilemiyorum. kötüyü iyiye çevirmeye çalışmak diye özetler durumu ve kendimi iyi hissederim ama gerçekten çevrilebiliyormu bişiler bişilere? ya da yerinde mi böyle bi özetleme benim ruh sağlığım ve hayattan zevk almam açısından bakarsak? ama iyi yön die bişi de var mı acaba gerçekten? teorik psikolojinin içinde kaybolup, patolojiye hiç girmeden suya sabuna dokunmadan mı yaşanmalı? yoksa psikopatoloji bataklığında debelenmeli? üfffffffffffffffffffffffffffffff