benim kayacan die bi arkadaşım vardı afşinin adını ilk duyduunda ona ekşın men die isim takmıştı. afşinne hiç tanışmadılar ama afşin çok gülmüştü bu isme. sona afşin gittikten sona ismi öbür afşine miras kaldı. bu arada kayacan ın bi manitası vardı. kız ermeniydi, ailesi izin vermio die ayrılmışlardı ama yani hala feci seviolardı birbirlerini. sona bi gün hop... kız öldü. kayacan dağıldı doğal olarak. bi öykü yazmıştım ikisine dair. kayacan öykünü bi kopyasını böle katlamış katlamış cüzdanında taşıodu. bi gece olay daha yeniyken içmiş içmiş eve dönüomuş. böle üstünde kapşonlu bişi var, o dönemde satanist olayları böle gündemde bunu böle siyahlı kapşon kafada görünce polis çevirmiş kimlik falan sormuş. sona bişi bulurum ot mot die heralde cüzdanı karıştırmış. orda benim yazdığım öyküyü bulup okumuş. bu gerçek mi die sormuş kayacana o da evet demiş. kim peki demiş adam, o da benimle kız arkadaşımın öyküsü bi arkadaşım yazdı demiş sona polise olayı anlatıp ağlamaya başlamış. polis kayacana sarılmış böle omuzuna falan almış evine bırakmış arabayla.