benim için kendimden başka birinin beni mutlu etmesine izin vermek -nil ve ailem dışında belki- neden bu kadar zor? en ufak bi yumuşama da neden savunmaya geçiyorum? neden kötü şeylerin olmasını ii şeylerin olmasından daha çok beklior ve ona göre düzenliorum hayatımı? neden kötü şeyler tanıdık ve güvenliler ama iyi şeyler yabancı ve tedirgin edici? nie ki?